Week 1 - Oeganda reis is begonnen

Hallo allemaal!

Mijn eerste bericht vanuit Oeganda. Het leek me wel leuk om ook voor deze reis weer een reisverslag bij te houden, dus bij deze. :D

Laat ik beginnen met het doel van deze reis. Voor mijn studie Civiele Techniek moeten we uit 3 verplichte minors kiezen. In mijn geval heb ik gekozen voor Watermanagement, want ja de combi Nederland en water, die staan goed bekend. Voor deze minor doe ik, samen met 2 andere studenten (Christiaan en Jorian), een onderzoek in Bukomansimbi, Oeganda. Daarbij willen wij meer duidelijkheid scheppen met betrekking tot het water in het gebied. Het klimaat verandert namelijk en dit zal uiteindelijk resulteren in waterschaarste in het gebied voor de agrarische sector, een belangrijke bron van inkomsten. We zullen bekijken wat de mogelijkheden zijn om water op te vangen en hoeveel dit uiteindelijk zou kunnen opbrengen. Ook andere zaken, zoals grondsamenstellingen en de diepte van grondwater, zullen we bij ons onderzoek betrekken. Dit wordt allemaal gedaan in opdracht van de organisatie Connect2Uganda (C2U), die school farms opzetten om mensen te scholen om uiteindelijk deel te nemen aan de agrarische sector.

Dat was dus in het kort ons onderzoek. Wat betreft de reis so far, kan ik het volgende vertellen:

Dinsdag 10 november zijn we om 7 uur van huis vertrokken naar Düsseldorf om daar het vliegtuig te pakken naar Istanbul met een overstap van 2 uur, daarna naar Kigali in Rwanda, om vervolgens woensdag om 3:55 in Entebbe, Oeganda aan te komen. Deze keer hoefde ik me geen zorgen te maken over de kilo’s want, in tegenstelling tot de reis naar Gambia (23kg), mocht ik welgeteld 46 kg aan bagage mee nemen en daar heb ik natuurlijk volop gebruik van gemaakt. De eerste vlucht liep voorspoedig en met Turkish Airlines als maatschappij, heb ik nog nooit zo luxe gevlogen. Maaltijden en drankjes tijdens de vlucht en een scherm in de stoel met films, muziek, vluchtinformatie en spelletjes erop geïnstalleerd. Wat heb ik genoten! De crew was ook zeer prettig, vriendelijk en behulpzaam. Wat mij betreft ga ik daar in het vervolg vaker mee vliegen. Het 2e deel van de reis was wat rumoeriger met een flauwvallende man en een rokende man in het toilet, met als gevolg een afgaand brandalarm. Misschien was de vlucht van 6 uur iets te veel voor deze mensen. Zo valt er tenminste nog wel iets te beleven.

Eenmaal aangekomen in onze guesthouse voor de rest van de dag en nacht, zijn we meteen in bed gedoken om een beetje bij te komen van de reis. Die woensdag hebben we, na 3 uurtjes slapen, de stad Entebbe een beetje ontdekt en tot mijn grote verbazing zijn we daarbij een KFC tegen gekomen! Dat zag ik natuurlijk niet aankomen, maar het was wel een aangename verrassing. We hebben er alleen niet gegeten, maar dat komt nog wel. ;) De volgende dag, donderdag, zijn we om 10 uur vertrokken naar onze eindbestemming Bukomansimbi. Het was met 4,5 uur rijden een behoorlijk rit naar een afgelegen dorpje, maar ook zeker een mooie rit! We hebben daarbij ook de evenaar bereikt en ja het water draait in tegengestelde richting op het zuidelijk halfrond en, nog vreemder, totaal niet op de evenaar! De reis ging over asfalt en goed onderhouden en soms hobbelige zandwegen, tussen en over heuvels en langs moerassen in de dalen. Het landschap is echt prachtig groen met heel veel bananen bomen en papyrus planten. Op een hoog gelegen punt kun je heel ver het land in kijken met een groot aantal heuvels aan de horizon, echt geweldig mooi! De mensen zijn heel vriendelijk en vallen je haast niet lastig in vergelijking met, voornamelijk in het toeristengebied van, Gambia.

In Bukomansimbi verblijven we in een gebouw die op het hoogste punt in de omgeving is geplaatst en man, wat is dat genieten zeg, wat een geweldig uitzicht hebben wij vanaf ons terrasje! En terwijl ik dit dus aan het schrijven ben met m’n laptopje en favoriete muziek op een hoogte van ong 1400m, zit ik van het weer, de natuur en het uitzicht te genieten! Al jaloers? ;P Mij hoor je in ieder geval niet klagen. De stroom valt zo af en toe uit, maar tot nu toe waren de accu’s voldoende opgeladen om de stroomstoring te overleven. In de avond kun je, mits het niet bewolkt is, de sterren heel goed zien. Het weer is hier ook heel wisselvallig. Vaak regent het in de ochtend een uur en dan gaat het ook vaak hard, de rest van de dag is het dan mooi zonnig. Een dag kan ook alleen maar zonnig zijn en volledig bewolkte dagen hebben we nog niet meegemaakt. Daarnaast zou het zo’n 350 dagen per jaar onweren in Oeganda en dat hebben we gemerkt ook. Zo goed als iedere avond zien wij vanaf ons terrasje aan allerlei kanten onweersbuien aan de horizon en dat ziet er zo ongelofelijk mooi uit! Ik hoop dat ik er ooit nog een foto van kan maken. Voor onze toilet bezoek moeten we naar buiten. Daar staat een gebouwtje met meerdere toiletten en onder dat gebouw is een heel diep en groot gat gegraven. Het toilet bestaat uit een bult cement met een gat en een wc bril erin gemetseld. Beter dan alleen een gat in de grond en doorspoelen is niet nodig. In het begin was het wel vreemd, maar nu is het goed te doen. Eenmaal thuis zal ik wel weer moeten wennen om door te spoelen :P. Douchen kunnen we gelukkig met warm water en iedere dag wordt er voor ons gekookt. Het is net alsof ik op vakantie ben. :D

De donderdag en vrijdag stonden verder in het teken van het terplekke installeren, het leren kennen van de mensen die ons zullen gaan helpen en in het ontdekken van de omgeving. Wat wel een beetje vervelend is tot nu toe, is dat we behoorlijk aangekeken en nagekeken worden in het centrum van Bukomansimbi. Dat zal wel veranderen naarmate we onze gezichten vaker laten zien, maar het voelt nu nog enigszins ongemakkelijk terwijl ik dit in Gambia ook wel eens tegenkwam. Op de een of andere manier is het hier toch wat indringender.

Zaterdag hebben we de bewoonde wereld opgezocht en zijn we aan het zwembad gaan liggen in Masaka, een stadje op ongeveer 45 min rijden (over zandwegen). Daar komen was een behoorlijk avontuur, in de ochtend had het namelijk flink geregend. De heuvels op rijden bleek een behoorlijke uitdaging voor de bestuurder te zijn. De auto ging van links naar rechts, zo ver dat ik soms dacht dat we helemaal rond zouden gaan. Dat is gelukkig niet gebeurd en we zijn heelhuids aangekomen. De ochtend hebben we doorgebracht in Masaka en in de middag zijn we naar de Banda lodge gegaan om de toerist uit te hangen aan het zwembad. Om daar te komen, hebben we gebruik moeten maken van de bodaboda’s, een kleine motor waar we achterop zitten. Ik had gezegd dat ik er geen gebruik van zou maken, maar dat was onvermijdelijk. Sorry mam :/ ;). Voor het avondeten hebben we een bezoek gebracht aan plot99 guesthouse, waar we heerlijk hebben gegeten.

Vandaag hebben we het lekker rustig aan gedaan. De jongens zijn verder nog lopend op pad gegaan in het gebied en ik ben gebleven om te relaxen en dit verslag te schrijven.

De afgelopen dagen zijn we al aardig bekend geraakt met de lokale gerechten. Zo hebben we katogo (een soort stamppot met saus van ground nuts en matoke (gekookte bananen) en wat groente), rolex (een soort gerolde pannenkoek met gebakken ei, tomaten, ui en veel olie) en bladerdeeg driehoekjes met bonen erin (sumbusa) gegeten. Alles nog behoorlijk onbekend voor onze maag, maar ziek zijn we er gelukkig nog niet van geworden (ff afkloppen ;) )

We hebben onze ogen in ieder geval goed uitgekeken deze week. Volgende week gaan we dan echt beginnen met het onderzoek.

Volgende week zondag hoop ik weer een verslag te plaatsen.