Week 5 – Geen stroom…

Deze week was, op de eerste dag na, alles behalve interessant helaas. Ter compensatie van het nogal lange reisverslag van vorige week, zal dit verslag dan ook wat korter zijn. Waar deze week vooral in het teken stond is ook te zien in de titel, namelijk de afwezigheid van stroom, elektriciteit, prikkel, elk ander woord dat je ervoor kan bedenken en onze zoektocht hiernaar.

De eerste dag van deze week was nog onderdeel van onze rondreis door Oeganda. Nadat we de dag ervoor de hoofdstad Kampala een bezoekje hadden gebracht, gingen we de volgende ochtend vroeg richting Entebbe, een kleine stad 45 min rijden van Kampala. Dit is ook de stad waar het nationale vliegveld is gevestigd en waar een van de jongens, Christiaan, is afgezet om de volgende dag met het vliegtuig terug naar Nederland te reizen. Niks ernstigs, dit stond gewoon gepland. Omdat we dus toch die kant op moesten hadden we ook wat plannen om bepaalde plekken in de stad te gaan bezoeken. Dat liep alleen niet helemaal volgens plan, omdat de eerste stop in kwestie, de reptiles village, niet bepaald makkelijk was te vinden. Na een aantal keren rondjes te hebben gereden, verschillende routes te hebben genomen en te hebben gevraagd naar de weg, vond de auto het welletjes en besloot daarop om niet meer op te starten. Niet erg fijn als je ergens afgelegen bent. Gelukkig is Oeganda nogal heuvelachtig en konden we met een klein duwtje naar beneden de auto weer opstarten. Het risico dat de auto niet meer zou starten was alleen nog wel aanwezig en dus besloten we eerst naar het hotel, waar Christiaan de nacht zou doorbrengen, te rijden om de spullen uit te laden en om daar de weg te vragen. Maar goed dat we dat gedaan hadden, want toen we eenmaal weer wouden vertrekken wou de auto weer niet starten. Daarop hebben we de verhuurder gebeld die een monteur stuurde en die kwam tot de conclusie dat de auto naar de garage moest om een onderdeel te kunnen vervangen. Daar zaten we dan, gestrand bij een hotel (pff wat vervelend), zonder auto en wij, Ik en Jorian, moesten nog terug naar Bukomansimbi. Ook daar had de autoverhuurder wel een antwoord op. Hij zou ons op komen halen en ons hoogstpersoonlijk terugbrengen naar Bukomansimbi, wat een service! Daarvoor hebben we nog geluncht bij KFC (ja die hebben ze in Oeganda) en hebben we nog wat boodschappen gedaan, including een kleine kerstboom met toebehoren. Een beetje kerstsfeer is natuurlijk niet verkeerd. Na een lange rit, kwamen we gelukkig voor donker aan bij ons onderkomen. Wel kwamen we tot de ontdekking dat er geen stroom was, wat natuurlijk balen is, maar tot onze grote verbazing bleek er al een week lang geen stroom meer te zijn en ook het water in de tank was op. De pomp die het water naar boven pompt werkt namelijk op stroom, ja zonder stroom gaat dat dus niet en na een week is die tank wel leeg. Ons werd verteld dat de transformer kapot was en dat het wel weken kan duren totdat deze gerepareerd wordt. Een behoorlijk tegenslag dus bij terugkomst, maar het is niet anders.

De volgende 2 dagen hebben we bijzonder weinig gedaan. Het plan was dat we het eindverslag van ons onderzoek zouden afronden en dat we nog wat gegevens zouden verzamelen. Dat laatste was geen probleem, want daar is geen stroom voor nodig. Het eerste daarentegen wel, want alles moet worden verwerkt op de computer en laat dat nu lastig gaan zonder stroom. Het waterprobleem was gelukkig al snel opgelost, want dinsdag werd een vrachtwagen met een tank vol water de berg opgestuurd om de watertanks te vullen. Dit water kwam alleen wel uit de swamps en echt schoon is dat niet. Met dat water douchen geeft mij dan ook niet echt een schoon gevoel. We gingen dus een beetje back to basic, met kaarsjes in huis en iedere dag zijn we hout gaan sprokkelen voor een vuurtje in de avond, wat natuurlijk ook best gezellig is. Wel hadden we samen besloten om donderdag af te reizen naar Masaka, om daar al onze elektronica weer op te laden en om met schoon water te kunnen douchen. De vrijdag en zaterdag stonden weer in het teken van tijd doden en zuinig aan doen met de batterij van de smartphones. Je wilt natuurlijk wel een beetje in verbinding blijven met de buitenwereld ;). Ook wou ik ook wel graag warm douchen en daar had ik wat op gevonden. Het begon met mijn wens om een water gevecht te houden, omdat het behoorlijk warm was en we toch niet veel konden doen naast sudoku’s maken. Ik pakte dus één van de vele lege flesjes die we hadden rondslingeren en ik prikte een klein gaatje in de dop. Voilà, een waterpistool. Het watergevecht ging alleen niet door, maar het bracht me wel op een ander idee. Als ik nu meer gaatjes in het dopje prik (je weet wel, net als een douchekop ;) ), water in de fles stop en deze boven brandende kooltjes leg, dan krijg ik lekker warm water in een fles die ik met het dopje als een douche kan gebruiken. Het werkte perfect en ik kon genieten van een lekkere warme douche. :D Waar je wel niet op komt als je verveeld bent.

De laatste dag van de week, zondag, was gelukkig iets om naar uit te kijken. We hebben namelijk weer een bezoek gebracht aan hotel Brovad. Heerlijk genieten aan het zwembad op een ligbedje in de zon, terwijl al ons apparatuur weer wordt opgeladen, en na afloop weer een warme douche. Ja dat is dan zeker niet verkeerd. Ook hebben we ons nog gewaagd aan het eten van een sprinkhaan. Je hoort namelijk altijd van die verhalen dat insecten helemaal niet zo verkeerd zijn, sprinkhanen tenminste, en dus hebben we maar een poging gewaagd. En ik kan bevestigen dat ze best lekker smaken, net een zoutje, alleen het blijft raar om zo’n beest met kop en al in je mond te stoppen. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik sprinkhanen gegeten heb.

De afgelopen dagen hebben we ook de laatste paar dagen hier in Oeganda, we hebben nog 12 dagen te gaan, gepland en zijn we gelukkig niet zo vaak meer te vinden in Bukomansimbi. Morgen en overmorgen zijn we in Lake Mburo National Park en later gaan we nog een bezoek brengen aan de Ssese Islands en verblijven we aan het einde van onze reis een paar dagen in Entebbe. We kunnen dus weer volop de toerist uithangen.

Deze week was dus een beetje afzien, maar daar komt zo langzamerhand een eind aan. Deze week was in ieder geval een ervaring op zich.

Tot de volgende keer!